باران زندگی

من باران ... ٦ ماهه ... با شمام ... آهای ... به صف شید لطفاً ١. مامانی: شما مامانیِ خوبی هستین. تازشم من دوسِتون دارم، اما اینا دلیل نمیشه که هنوز یواش یواش لباسام رو تنم کنین و اعصاب منو خورد کنین. وقتیم گریه میکنم هی نگو باران! باران!، به جاش یه کاری کن. البته اینم بگم که شما برام لباسای خوب خوب میخری که مرسی. مادری!!! عشق یعنی شما. ٢. بابایی: شما فِک میکنی چون برام وبلاگ درست کردی و پوشک میخری، حق داری اون ریشای سیخ سوزنیت رو بمالی به سر و کله من؟ یا فِک کردی من همش شبا باید آروم باشم تا جنابعالی لالا کنی؟ نخیرم... ضمناً آقای پدر من خودم به اندازه کافی ورج و وورجه میکنم، دیگه لازم نیست شما صبح تا شب منو پیتیکو پیتیکو کنید....

پا به پای کودکیهایم بیا                         کفش هایت را به پا کن تا به تا قاه قاهِ خنده ات را ساز کن                   باز هم با خنده ات اعجاز کن پا بکوب و لج کن و راضی نشو               با کسی جز عشق همبازی نشو هر کجایی شعر باران را بخوان             &nbs...

...

.:: داستانکهای باران - شماره 5 ::. دنیای تو در 6 ماهگی، هزاری عوض شده است. بسیار شیرین و خوردنی شده ای . خندان و خندان و خندان ... با صدا... از ته دل ... و چه چیزی شیرین تر از این؟  طَمَع به قند نگاه تو،حسرت جان است     تمام لذت من،خنده های باران است  جدیداً قنبل پَر شده ای . بازیت شده بپر بپر. نمی دانی چه پرشهایی می کنی! و تکرار و ممارستی به خرج می دهی که گاهی جنگ و دعوایی میان موافقان و مخالفانت روی می دهد و تو بی اعتنا به این موضوع، باز هم... بپر باران که پر داری                     برو آنجا که سر داری بپر جانا برو بالا      ...

...

...

...